Çerniyakov, Rimsky'nin en zarif masalını Kraliyet Sarayı'nda parçalara ayırıyor

Rus ve Ukraynalı şarkıcıların Teatro Real sahnesinde aynı sahneyi paylaşarak Çar Saltan'ın Hikayesi'ni seslendirmeleri duygulandırıcı. Rimski-Korsakov repertuarına ait olan opera , Puşkin'in bir masalından esinlenerek bestelenmiş olup, Dimitri Çerniakov'un medyum ve dramaturjik aracılığı ile ilk kez Madrid Kolezyumu'na geliyor.

Putin'in savaşı dinmemiş, Trump da ateşkesi zorlayacak durumda görünmüyor , ancak çatışmanın vahşeti sanatçıları etkilemiyor. Orkestra çukurunda Ukraynalılar ve Ruslar var. Ve Rimsky'nin operasında başrolleri paylaştılar; bu operanın konusu, savaşların keyfiliğinden bilinçaltında söz eden bir masalın içinde bir masal barındırıyor: Bir ayı, ormandaki tüm yaratıkları, onun esparto terliklerine kötü davranan bazı kuşlardan intikam almak için silaha çağırıyor.

Bu, operanın ana hikayesi değildir, hayvanlara yapılan tek gönderme de değildir. Puşkin, sincaplara, kuğulara ve bir yaban arısına gönderme yapan bir hikaye bırakmıştır ; bu hikayenin uçuşu -Yaban Arısının Uçuşu- evrensel repertuarın en bilinen sayfalarından biridir, ancak müzikseverler ve amatörler bunu Çar Saltan'ın Hikayesi'yle ilişkilendirmezler. Biz bunu istisnai bir olay olarak duyduk. Kendisini bir Disney filminde tanımıştık. Ve halk repertuvarını, Wagner doktrinini ve Empresyonizmin şafağını damıtan ustaca bir eserin bağlamını kaçırdık.

Bu durum operanın tamamen kurtarılmasının neden bu kadar ilgi gördüğünü ve görmeye devam ettiğini açıklıyor. Gösterimler 11 Mayıs'a kadar sürecek. Ve onları ziyaret etmeye değer çünkü Çerniakov riskli bir yoruma dayanarak muazzam bir etkinlik tasarlamış. Karısının bir canavar doğurduğuna inanarak onu lanetleyen bir çarın hikayesi değil, otistik bir oğlanın rahatsızlığı yüzünden babasının onu reddetmesinin acısıdır.

O bir prens değil, otizm spektrum bozukluğu olan bir genç.

Ve bu, prenslerin, prenseslerin, büyülü hayvanların veya rengarenk krallıkların sahneden kaybolduğu anlamına gelmiyor. Operanın olay örgüsü, başkahramanın zihninde ve hayal gücünde gerçekleşir. Çerniakov bunları teknoloji ve animasyon kaynaklarını kullanarak sahnelemeyi başarıyor. Ve seyircide bir çekim gücü yaratmak için tüm dramatik düzeyleri -gerçeklik ve kurgu, hikâye ve klinik tarih- iç içe geçirmeyi başarıyor. Yapımın dördüncü duvarı yıkması ve sahnenin yanlarındaki podyumların sahneyi sanki ayrılmaz bir bütünmüş gibi sahneye bağlaması nedeniyle “hikaye”ye dahil oluyoruz.

Operanın karakterleri bunların içinden geçer. İlk başta sanki 19. yüzyıl çizgi romanlarından kaçmış gibi davranıyorlar. Ve sonra çağdaş sivil kıyafetlerle karşımıza çıkıyorlar. Gvidon'un acısını etkileyen, rüyadan gerçeğe doğru bir başlangıç ​​yolculuğudur. O bir prens değil, otizm spektrum bozukluğu olan bir genç.

Bunun anlaşılmasının anahtarı, librettonun kendisinde, Çar Saltan'ın karısının "tuhaf" bir çocuk doğurduğu haberini aldığı anda gizlidir. Sıfat aynı zamanda toplumun kuşkuyla yaklaştığı farklı insanları, insan yaban arılarını, garip nesneleri de tanımlıyor .

Bunlardan biri de Gvidon. Ve Teatro Real'de mutlak bir başrol üstleniyor çünkü Tcherniakov'un prodüksiyonu onu ilk ölçüden son ölçüye kadar sahnede tutuyor. Ukraynalı tenor Bogdan Volkov'un olağanüstü lirik tenor yetenekleri, Ocak ayındaki "Onegin"de Lensky'yi muhteşem bir şekilde seslendirdiğini duyduğumuz performansın etkileyici teatral boyutuna katkıda bulunuyor. Tikleri, iç sıkıntıları ve zihinsel düşünceleriyle Volkov, masalın dehşet verici bir toplumsal drama dönüşmesini sağlayan kusursuz ve amansız bir okumanın çekim eksenini oluşturan büyük bir oyuncu .

Özellikle Svetlana Akseonova'nın fedakar anne rolündeki ezici rolünün altını çizmek gerekirken, Nina Minaysan'ın Kuğu Prenses performansı da takdire şayan. Gvidon'un rüyasında ve Rimski'nin öyküsünde de bu şekilde görünür, ancak Çerniakov'un geçirdiği değişim onu ​​zihnindeki karanlığı gidermeye çalışan bir terapiste dönüştürür. Sahneleme acımasız ama bu, mükemmel oyuncu kadrosunun parlaklığını gölgelemiyor veya filmin mükemmel müziğini gölgelemiyor. İsrailli usta Ouri Bronchti bunu esneklik ve derinlikle parçalara ayırıyor. Teatro Real'de hiç yönetmenlik yapmamıştım. Ve bu , Karel Mark Chichon'un düşüşüne acil bir çözüm oldu, ancak o bu zorluğu titizlikle ve yargıyla çözüyor. Güzel operanın kromatik ve ritmik zenginliğini keşfedin. Ve sembolik olarak bestelendiği yılı -1900- vurgular; çünkü Rimsky-Korsakov'un bestesi , deniz aralıklarının izlenimci uyuşukluğuyla ileriye bakarken, miras olarak geriye (Wagner) bakar.